منو سایت

Arzindja توکن های Sovereign چیست؟

 تاریخ انتشار :
/
  وبلاگ
Arzindja توکن های Sovereign چیست؟

معرفی Sovereign Tokens

بسیاری از شرکت های سنتی توسط هیئت مدیره یا گروه کوچکی از افراد اداره می شوند که می توان آنها را به عنوان مدیریت متمرکز طبقه بندی کرد. میانگین تعداد اعضای هیئت مدیره بزرگترین شرکت ها حدود 10 نفر است. آنها قدرت زیادی بر نحوه اداره شرکت ها دارند. مدیران می توانند مدیران کلیدی را نامزد یا اخراج کنند، تصمیم بگیرند در کدام پروژه ها سرمایه گذاری کنند و استراتژی شرکت را تعیین کنند. توکن های مدیریت نشان دهنده روشی متفاوت برای مدیریت سازمان ها هستند. برای سازمان‌های خودمختار غیرمتمرکز (DAOs) و امور مالی غیرمتمرکز (DeFi)، مدلی که توسط توکن‌های حاکمیتی ارائه می‌شود، روشی عادلانه‌تر، غیرمتمرکز و شفاف‌تر از حکومت را ارائه می‌دهد. در بیشتر موارد، یک نشانه برابر با یک رای است. این توکن ها برای اتصال جوامع به یکدیگر طراحی شده اند تا اطمینان حاصل شود که پروژه های بلاک چین می توانند به شیوه ای سالم توسعه یابند.

توکن های مستقل چگونه کار می کنند؟

توکن‌های حاکمیتی راه اصلی برای اجرای حکمرانی غیرمتمرکز در پروژه‌های DAO، DeFi و برنامه‌های غیرمتمرکز (DApp) هستند. آنها اغلب به دلیل وفاداری و مشارکت آنها در جامعه به کاربران فعال اعطا می شوند. به نوبه خود، دارندگان توکن در مورد مسائل کلیدی برای اطمینان از توسعه پایدار پروژه رأی می دهند. رای گیری معمولا از طریق قراردادهای هوشمند انجام می شود که در این صورت نتایج به صورت خودکار اجرا می شود.

یکی از اولین توکن‌های حاکمیتی توسط MakerDAO، DAO مبتنی بر اتریوم که زیربنای استیبل کوین DAI با پشتوانه رمزنگاری است، صادر شد. پروتکل Maker توسط دارندگان توکن مستقل آن به نام MKR اجرا می شود. یک توکن MKR برابر با یک رای است و تصمیمی که بیشترین تعداد رای را داشته باشد گرفته می شود. دارندگان توکن در مورد موضوعات مختلفی مانند انتصاب اعضای تیم، تعدیل هزینه ها و اتخاذ قوانین جدید رای می دهند. هدف اطمینان از ثبات، شفافیت و کارایی استیبل کوین MakerDao است.

مثال دیگر Compound، یک پروتکل DeFi است که به کاربران اجازه می دهد تا ارزهای رمزنگاری شده را قرض بگیرند. این یک توکن دولتی به نام COMP صادر می کند تا به جامعه کاربران خود اجازه دهد تا در مورد تصمیمات کلیدی رای دهند. توکن ها بر اساس فعالیت های زنجیره ای کاربران توزیع می شوند. به عبارت دیگر، هرچه بیشتر در Compound بدهید و قرض بگیرید، COMP Token های بیشتری دریافت می کنید.

مانند MakerDAO، یک توکن COMP برابر با یک رای است. کاربران همچنین می توانند توکن های خود را در اختیار دیگران قرار دهند تا از طرف آنها رای دهند. لازم به ذکر است که در سال 2020، کامپوند کنترل کلید مدیریت شبکه را رها کرد. این بدان معنی است که پروژه به طور کامل توسط دارندگان توکن بدون هیچ روش مدیریت جایگزین مدیریت می شود.

دیگر توکن های حاکمیتی قابل توجه شامل مواردی است که توسط صرافی های غیرمتمرکز Uniswap و PancakeSwap، پلتفرم وام دهی DeFi Aave، جامعه Web3 NFT ApeCoin DAO و پلتفرم دنیای مجازی Decentraland صادر شده اند.

هر پروژه قوانین مختلفی را برای نحوه عملکرد توکن های مدیریتی خود تعیین می کند. توکن ها بین ذینفعان از جمله تیم بنیانگذاران، سرمایه گذاران و کاربران بر اساس مدل های محاسباتی مختلف توزیع می شوند. برخی از نشانه های حاکمیتی فقط در مورد مجموعه خاصی از مسائل حاکمیتی رای می دهند، در حالی که برخی دیگر به اکثر موارد رای می دهند. برخی از توکن های دولتی ممکن است سود مالی ایجاد کنند در حالی که برخی دیگر ممکن است نتوانند.

مزایا و معایب Sovereign Tokens

توکن های حاکمیت مزایای زیادی دارند. آنها می توانند تضاد منافع را که اغلب در مدیریت متمرکز دیده می شود، از بین ببرند. حاکمیت غیرمتمرکز که توسط نشانه‌های حاکمیتی فعال می‌شود، این قدرت حاکمیتی را به جامعه گسترده‌ای از سهامداران منتقل می‌کند و منافع کاربران و خود سازمان را همسو می‌کند.

یکی دیگر از مزایای توکن های دولتی، امکان ایجاد جوامع فعال، مشارکتی و نزدیک است. هر دارنده توکن تشویق می شود که رای دهد و پروژه را بهبود بخشد. از آنجایی که یک نشانه بیشتر برابر با یک رای است، این می تواند تصمیم گیری عادلانه تر و عادلانه تر را امکان پذیر کند. هر دارنده توکن می تواند پیشنهادی برای رای گیری ارائه دهد. جزئیات هر رأی برای همه باز است و احتمال تقلب را کاهش می دهد.

بزرگترین چالش توکن های دولتی، به اصطلاح مشکل نهنگ است. نهنگ ها افرادی هستند که درصد زیادی از یک ارز دیجیتال خاص را دارند. اگر بزرگ‌ترین نهنگ‌ها در یک پروژه رمزنگاری، بخش قابل‌توجهی از کل عرضه توکن حاکمیتی آن را در اختیار داشته باشند، می‌توانند روند رای‌گیری را به نفع خود تغییر دهند. پروژه ها باید تضمین کنند که مالکیت توکن واقعاً غیرمتمرکز و به طور مساوی توزیع شده است.

اما حتی اگر توکن های حاکمیتی به طور عادلانه و گسترده توزیع شوند، هیچ تضمینی وجود ندارد که تصمیمات اکثریت همیشه برای پروژه ها بهترین باشد. نظام های انتخاباتی تک نفره و تک رای سابقه ای طولانی دارند و تاریخچه آنها پیچیده است. مواردی وجود دارد که دارندگان توکن حاکمیتی به نفع تیم‌های تاسیس و سرمایه‌گذاران بزرگ به هزینه جامعه گسترده‌تر رأی می‌دهند.

برای مطالعه اخبار مرتبط با ارزهای رمزنگاری شده در ایران و جهان، وبلاگ و کانال خبری ما را دنبال کنید.